Alberto Calvín Corredoira, “Alberto de Puchas”, é o bardo de Taramundi, un poeta e narrador popular cunha importante obra manuscrita que encerra contidos de carácter histórico, social e etnográfico con valiosas informacións para investigadores dos costumes, das tradicións e da vida rural en xeral.
Nacido en Pardiñas de Riba (Taramundi) en xaneiro de 1950, Alberto é continuador da liña popular dos cantares de cego e da tradición xograresca. Sempre escribe na fala coloquial da zona e a súa produción literaria encontrámola diseminada por diferentes revistas e libros que, na súa maioría, fan referencia á lingua e á cultura do occidente asturiano.
Agricultor e gandeiro toda a súa vida na casa onde naceu, realizou traballos de carpintería (arados, grades, carros, carros de terrar, culatas de escopeta, escadas, mangos…) e mesmo deseñou varios enxeños para facer máis levadeiros diversos traballos relacionados coa fabricación e o mantemento das ferramentas e as labores artesanais. Ademais, ten habilidade para o debuxo, que perfeccionou en cursos por correspondencia. Na década dos anos oitenta e comezos dos noventa realizou rotulacións comerciais en coches, furgonetas e fachadas e publicou varios debuxos cómicos relacionados coa problemática habitual do campo no Boletín UCA (1980), da Unión de Campesinos Asturianos, na revista local El Yunque (1984) e en Tradición oral Ozcos-Eo e A vida das nosas abolas, publicados pola Concexalía de Igualdá del Conceyo da Veiga en 2012.
Ten publicado diversos poemas no Concurso de Relatos Marqués de Sargadelos dos anos 2003, 2004 e 2005 (Primeiro e segundo premio no 2005), en Rompiendo Distancias, boletín do Ayuntamiento de Taramundi en 2004, en Manuel Enríquez Fernández. Nela de Bres (Canela, 2012), en Tradición Oral en Ozcos-Eo (2014), en Aldeas sen voz (Canela, 2016). Son monográficos seus Tiroliro e O canto do carro (2014), editados pola Asociación Cultural Os Castros de Taramundi e agora en Taramundi, mil versos (Canela, 2022), onde se inclúen dous poemarios.